Metody pracy

Praca z Oddechem jest ogólnym określeniem wszelkich zamierzonych metod świadomego oddychania, których celem jest rozwiązywanie i integrowanie cierpienia psychicznego i traumy, podnoszenie poziomu naszej świadomości oraz umożliwianie dostępu do odmiennych stanów świadomości. Wśród tych metod szczególne miejsce zajmuje Rebirthing (z odkryciem, że nasze problemy życiowe wiążą się ze sposobem naszego przyjścia na świat), Oddychanie Holotropowe, Techniki Świadomego Oddychania, Integracja Oddechem i wiele innych metod świadomego użycia oddechu, mających wiele nazw. Elementy pracy z oddechem znajdujemy w medytacji Vipassana, w jodze Kundalini i terapii bólu pierwotnego (Primal Therapy).

Wszyscy napotykamy w życiu na osobiste problemy (wyzwania ) i dopóki nie mamy zasobów by radzić sobie z nimi, aktywują nas. Ulegamy aktywacjom i stajemy się niewolnikami niewłaściwych wzorców zachowań, których nie możemy kontrolować, mówimy i robimy rzeczy, których później żałujemy. Poważne aktywacje mogą nawet prowadzić do choroby i śmierci (np. nowotwór może ujawnić się nawet dwa lata po głębokim szoku, który nie został zintegrowany).

Aktywacje pojawiają się, ponieważ nie zintegrowaliśmy przykrych i traumatycznych doświadczeń. Praca z oddechem jest bardzo silnym i efektywnym sposobem, aby je rozwiązać i zintegrować. To pełna mocy ścieżka do większej świadomości. (…) Gdy tylko dodamy uwagę do naszego oddechu, wzrasta świadomość i wchodzimy głęboko w nasze istnienie i nasze uwarunkowania. Oddech spontanicznie znajduje swój właściwy rytm i pewne wydarzenia wypływają, by je zintegrować. Najczęściej nie mamy nic więcej do zrobienia niż tylko pozostać uważnymi na to co się pojawia i praktykować świadomość i odpowiedzialność wobec samego siebie.

(dr Joy Manné „Oddycham, więc jestem. Poznaj swój oddech, a poznasz siebie.” wyd. New Dawn, Warszawa 2008)

Metoda pracy poszukująca przyczyn problemów osobistych, zawodowych, w relacjach, zdrowotnych itd. na poziomie systemowym, tj. przynależności do danej rodziny. Odkryta przez Berta Hellingera oparta jest na fenomenie „wiedzącego pola” i pierwszeństwa porządku nad miłością.

Zasada przynależności

Każdy z nas należy do rodziny. Każdy z nas ma w niej swoje miejsce. Jesteśmy energetycznie i emocjonalnie powiązani z ojcem, matką, rodzeństwem, dziadkami, dziećmi – poprzez fakt biologiczny, a także z innymi członkami rodziny, o których istnieniu często możemy nic nie wiedzieć. Każdy z członków rodziny przynależy do niej i dzieli jej los, jaki by nie był. Wykluczenie lub wczesna śmierć któregokolwiek przodka powoduje zaburzenia w polu energetycznym rodziny. Zakłócenie porządku może nastąpić poprzez pominięcie jakiejś osoby, która należy do systemu rodzinnego, jak np. wydziedziczenie, porzucenie dziecka, dzieci wcześnie zmarłe, aborcje czy adopcje, pominięcie lub nie uszanowanie wcześniejszych partnerów. Zwykle ktoś w późniejszych pokoleniach na nieświadomym poziome i w nieskuteczny sposób będzie starał się powtórzyć trudny los wykluczonego (uwikłanie).
Podczas ustawienia ujawniają się osoby, które zostały zapomniane, czy świadomie odrzucone, zostają one uhonorowane i odzyskują należne im w rodzinie miejsce. Dopiero wówczas osoba uwikłana może być wolna i odzyskać dostęp do własnego życia.

Zasada porządku i starszeństwa

System rodzinny tworzy naturalny porządek starszeństwa w rodzinie. Rodzice stoją zawsze przed dziećmi, a te z kolei podlegają porządkowi starszeństwa. Jeśli porządek ten zostanie zakłócony, a tak często się dzieje (kiedy np. umiera dziecko i rodzice przelewają całą miłość na następne, zapominając o zmarłym, kiedy następuje zamiana ról w rodzinie – dziecko staje się rodzicem lub partnerem dla swojego rodzica, gdy młodsze rodzeństwo stawia się nad starszym itd.) wtedy relacje rodzinne nie dają nam bezpieczeństwa i miłości. Często przenosimy te „zaburzenia” na swoje rodziny, które tworzymy, na relacje w pracy, lub relacje, jakie tworzymy z innymi ludźmi.
Podczas pracy ustawieniowej stopniowo naturalny porządek przepływu miłości w rodzinie zostaje przywrócony.

Zasada równowagi dawania i brania czyli sprawiedliwej wymiany

Tylko równowaga w dawaniu i braniu w związku zapewnia jego powodzenie. Relacja buduje się poprzez wymianę. Głęboko w psychice tkwi potrzeba wyrównywania. Jeśli ktoś coś otrzymuje – ma potrzebę wyrównania, i też daje, zwykle trochę więcej. Więź powstaje dzięki temu, że każdy daje i bierze. Każdemu można dać tylko tyle ile on jest w stanie wziąć. Kiedy zdarza się, że ktoś dostaje więcej, najczęściej nie może sobie z tym poradzić i aby zachować osobistą integrację, odchodzi.

Czy zauważyłeś jak podzielona bywa Twoja osobowość? Jedna część ciebie chce tego, inna zaś czegoś zupełnie innego. Przynosi to niewygodę i powstrzymuje zarówno przed podejmowaniem dobrych decyzji, jak i przed tworzeniem dobrych związków.
Metoda VD, rozwinięta przez Hala i Sidrę Stone postrzega naszą osobowość jako zbiór wielu podosobowości, z których każda ma swoje cele, wartości, twórcze lub destrukcyjne funkcje i zadania w naszej osobowości. Możemy prowadzić dialog z tymi podosobowościami, aby lepiej zrozumieć samego siebie. Traktowane ze współczuciem części te otwierają się i mówią o swoich najgłębszych tajemnicach, ukrytych scenariuszach i planach – tych wzniosłych i tych podłych, sabotujących nasze działania. Dzięki ujawnieniu tych ukrytych aspektów siebie – rozwijamy poziom Świadomości, z którego jesteśmy w stanie dokonywać wyborów, dzięki którym prowadzimy skupione, kreatywne życie.

Nasza osobowość jest niezwykle bogata; mamy w sobie nieskończoność i wielką różnorodność podosobowości. Niektóre z nich to archetypowe role w rodzinie – role rodziców (Zły/Dobry Ojciec lub Matka, Rodzic Odrzucający czy Racjonalny), inne to dzieci (Wrażliwe, Zbuntowane, Szczęśliwe, Smutne, Rozbawione, Twórcze Wewnętrzne Dziecko).
Zagłębiając się w wewnętrzny świat naszej osobowości możemy spotkać się z karykaturą naszych pewnych zachowań – z Wewnętrznym Krytykiem, który jest absolutnie oddany jednej jedynej czynności: krytykowaniu nas i innych. To jego jedyna umiejętność. A my często traktujemy ten głos tak poważnie. Tymczasem on niszczy nas i nasze życie. Wydaje się jakby chciał nas unicestwić nieustającym zimnym krytycyzmem. Zabiera nam nadzieję, entuzjazm, energię życiową, podważa nasze poczucie własnej wartości, niszczy związki partnerskie. Prowadzi wojnę, która nigdy się nie kończy. Naszą szansą jest rozmowa z tą podosobowością i uczynienie z niej sprzymierzeńca.

Inna z podosobowości, z którymi można się spotkać w czasie sesji VD to Perfekcjonista, który informuje nas, że my i wszyscy inni jesteśmy niewystarczająco dobrzy i jak niewystarczająco dobre są wszystkie nasze działania. Jest jeszcze nienasycony Popychacz, który ciągle mówi nam, że za mało robimy, że możemy – mało tego! – musimy robić więcej.
Kontroler dyryguje wszystkimi graczami w grze, rozstawia wszystkich po kątach, a przynajmniej cały czas próbuje to robić. To ta część nas decyduje, które z podosobowości ujawnimy, a które ukryjemy – „wydziedziczymy”.
Mamy tendencję do utożsamiania się z aprobowanymi częściami naszej osobowości, co może ograniczać nasze wybory, prowadzić do powtarzalnych zachowań, rodzić frustrację z powodu powtarzalności sytuacji i problemów w naszym życiu.
Każde wydziedziczone „ja” wymaga pewnej ilości energii do utrzymywania go w nieświadomości. Im więcej inwestujemy w powstrzymywanie niechcianych części, tym bardziej jesteśmy wyczerpani -zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Poczucie zmęczenia i wyczerpania na ogół wiąże się z silnymi instynktami,  które są wydziedziczone. Jeżeli wewnątrz nas chce zaryczeć lew, a słychać tylko beczenie kozy, to musimy okupić tę wymianę w taki czy inny sposób. Cena jest różna, niektórzy mogą ją zapłacić w postaci depresji, utraty energii, choroby. Widzimy ze gdy wydziedziczone są energie instynktowne, mają tendencje do zwiększania swej intensywności i w końcu obracają się przeciwko nam lub używają nas jako narzędzi swoich destrukcyjnych działań. Naturalne instynkty nie stają się demoniczne, dopóki nie są wypierane lub wydziedziczone.

Rezygnacja z utożsamienia z pewnymi podosobowościami z jednej strony, a z drugiej – przyjęcie podosobowości odrzuconych prowadzą do wolności, wzrostu samoakceptacji, zrozumienia i wewnętrznej spójności. Zdemaskowanie głosów żyjących w głębi Ciebie sprawia, że od teraz to Ty dowodzisz. Stajesz się Panem Siebie!

WHH
Uzdrawianie Całym Sercem (Whole Hearted Healing)

Jest to nowatorska, niezwykle skuteczna metoda, która pozwala trwale wyeliminować nieproduktywne stany, emocje i zachowania. Swoją wyjątkową efektywność zawdzięcza temu, że w precyzyjny sposób pozwala dotrzeć do pierwotnej sytuacji traumy, do „korzenia traumy”, uwalniając jednocześnie wszystkie późniejsze doświadczenia, będące powieleniem (czy też – echem) pierwotnej, traumatycznej sytuacji. WHH jest techniką używającą regresji (pracy z wydarzeniami z przeszłości), omijając zarazem cały ich emocjonalny bagaż. Jest głęboko transformująca, a zarazem wyjątkowo łagodna i komfortowa. Wykorzystuje wiedzę i rozumienie Trójni Mózgów (nowa kora, system limbiczny i pień mózgu), jak również znaczenie asocjacji i dysocjacji dla uzdrawiania.